Kırkağaç Belediyesini ziyaret ettim geçen gün.

Seçimlerin üzerinden yaklaşık 40 gün geçmiş, yani seçimin 40 çıkmış tabiri caizse. Kutlamalar hayırlı olsunlar bitmiş olmalıydı yada eli kulağındadır diye düşünüyordum.

İçeri üç kişi girdik.

Şok oldum ben.

Alt katta tahminen 15 kişi masalarında çalışıyor gibiler.

Çalışma mı, yoksa derin bir endişenin diplerinde bocalıyorlar mı anlayamadım.

İçeri üç kişi giriyoruz ama kafasını masadan kaldıran bir tek kişiyi göremiyorum.

Hepsinin kafası masalara eğik. Kimse kim geldi diye merak edemiyor. İçlerinden saklanıyorlar, yokmuşlar gibiyi oynuyorlardı sanki. Üzüldüm.

Nasıl bu kadar yönlendirilir insan?

Çok, ama çok büyük bir travma yaşandığını görmemek mümkün değil.

Belediye personeline tavsiyemdir; bir an evvel işlerinize bakıp ekmeğinizi helalinden kazanmanın derdine düşün arkadaşlar.

Endişe psikolojik bir hastalıktır.

Endişenin hem fiziki hem de psikolojik etkileri vardır.

Öncelikle “Endişe Nedir?” oradan bakalım; ‘Endişe, herhangi bir olayın gelecekte nasıl sonuçlanacağı belli olmasa da, olumsuz sonuçlanacağına dair hissedilen bir düşünce ya da hesapsız planlamaların vardığı sonuçların yarattığı hayal kırıklığından sonra başlayan bir psikolojik travmadır..

Endişe büyüdükçe kin denen illet sarar beyni. İşte en tehlikeli evre burasıdır. Kin insanı yıpratan en kötü huydur. Kindar olmamalı insan. Kin öfkeyi tetikler.

Fiziksel etkilerini yaşadığınıza eminim. Farkında değilsiniz ama büyük bir stresi vurdu yüzüme, htim.

Bunu en son 12 Eylül faşizminin 3 nolu koğuşunda, Artvin tutuklularının yüzünde görmüştüm. 170 kişi toplu endişe ve belirsizliğin stresini yaşıyordu.

Bu endişeyi giderecek en önemli şey öz güven ve karnından konuşmamak arkadaşlar.

Sizler Kırkağaç belediyesi personelisiniz, kimsenin malı değilsiniz, özgür bireylersiniz.

Üstün Başkan ne demişti seçim konuşmalarında siz Belediye Personelleri için; “Kimseyi işinden etmek için değil mesai arkadaşı olmaya geliyoruz” bu söz boşa söylenmiş olamaz.

Bu söze dayanarak belediyede ki iş tanımınıza uygun işlerinizi öz güvenle yapınız. Önceden de kul değildiniz, şimdide değilsiniz. Kırkağaç Belediyesinin onurlu bir er çalışanısınız.

Ha elbette bir düşünceye aidiyet duyuyor olmanız en doğal insan davranışıdır arkadaşlar. Bu durumda işiniz öncelikliyse dediğim gibi işlerinize, ekmek tekneniz diyerek dört elle sarılıp, işinizi yaparsınız.

Yok eğer farklı düşünüyorsanız da elinizde anayasal haklarınız var. O hakları kullanıp hayatınıza size uyan bir işte devam edebilirsiniz. Endişe denen hastalığa kapılıp stres altında yaşamaya mecbur değilsiniz.

Orada toplu bir kayıp etme sendromu yaşanıldığını daha kapıdan girer girmez anlayabiliyor insan.

Ama yukarıda dediğim gibi bu gereksiz düşüncenin özelde kendi bedeninize genel de de yaptığınız işe yansıması kaçınılmazdır. Ve bu gereksizdir.

Sizi bu duruma sokan Türkiye’de iktidar tarafından topluma dayatılan “Kazanacağız, hep kazanacağız” algısıdır. Oysa demokratik ülkelerde böyle bir şey yok. Ülke yönetmek tek adamların işi değildir. Örneğini yaşadık görüyoruz.

Sandıkla gelinir sandıkla da gidilir. Giden sadece yönetim kadrolarıdır. Onun dışında ki kadrolar yönetilen yerin birer demirbaşıdır.

Siyasetin militanı olanlar ise elbet duruşları gereği yapacakları bellidir. Dün iktidar olanların yalakalığını yapanlar bu gün endişe edebilir ama sizler işlerinin erbabı personeller onların endişelerine ortak olmayın işinize bakın. Kimse kimsenin haksızca ekmeğiyle oynamaz. Hele ki Üstün Dönmez böyle bir kirli işe girişmez. Hem kişiliği hem de düşünce yapısı gereği böyledir.

Belediye Başkanınız ülkede ki değişim rüzgarı ve emeğiyle geldi oraya, onun değerine değer katın ki Kırkağaç bundan mutlu olsun. Sizlerin doğru ve etkili çalışması Üstün Dönmez’in görevini yerine getirmesi demektir. Rahat ve huzur içinde mesailerinizi doldurun, güler yüzlerinizle evlerinize, çocuklarınıza, eşlerinize pozitif enerjiyle gidin.

Arkadaşlar bu önerimi lütfen doğru okuyun.

Kimse kimsenin ekmeğiyle oynamaz.

Endişe denen illetten sıyrılın, kindar olmayın, stres aklınızı doğru kullanmanıza engel olur. Düşmeyin bu tuzağa.

Endişe kindarlığı besler, kin ise öfkeyi yaratır.

Sözlerimi şöyle bitireyim; “Öfke gelir gözün kararır, öfke gider yüzün kızarır”.

Umarım bir şeye yarar bu yazı.

Kalın sağlıcakla

M. Güneş yazdı